Yanmaktan

 

Yirmili yaşlarımın ortalarında yazmıştım bu şiiri, 

"Özlem" demiştim adına.

"Ne ayrılıklar hüzünlü eskisi gibi 

ne kavuşmalar mutlu ediyor beni, 

Hayatım boş bir kovan, 

Ben hedefini şaşırmış mermi. 

Oysa ben yağmurda ıslanmaktan hiç korkmadım, 

hiç korkmadım güneşin doğuşunu izlemekten, 

hiç dilek tutmadım, 

ne zaman yıldız kaysa ağladım... 

Ki ben yağmurda ıslanmaktan hiç korkmazdım 

hiç utanmazdım ağlamaktan, 

şimdi bir damla yaş düşmüyor gözlerime yanmaktan... 

Ne ayrılıklar hüzünlü eskisi gibi 

ne kavuşmalar mutlu ediyor beni, 

Ateşlerde boğdum içimdeki nehirleri... 

şimdi gitsem gitmek kalırım, 

şimdi gitsem yangınlar söner burada, 

gittiğimle kalırım... 

şimdi bir damla yaş düşmüyor gözlerime yanmaktan, 

ve artık kokuyorum yağmurda ıslanmaktan..." 

2020 Ağustos ayında gitarımın tellerinden bir kaç akor, dudaklarımdan melodiler eşliğinde bu şiirin sözleri döküldü. 

Başka kulaklara ulaşması biraz zaman aldı haliyle. 

Beğenmeniz dileğiyle.